Sent to you by Protester via Google Reader:
ندای سبز آزادی - چرا باید اول اسفند ماه را به خیابان بیاییم؟ برای پایمال نشدن خون ژاله و محمد مختاری؟ برای پاسداشتن خون نداها و سهرابهای سرزمینمان؟ برای پس گرفتن حقی که از ما ربوده اند؟ برای پس گرفتن جنازه برادر شهیدمان؟ برای پس گرفتن هویتمان؟ برای آزادی؟ برای وطن؟ پاسخ به این سئوال را می توان در جای دیگری جست.
چرا باید اول اسفند ماه را به خیابان بیاییم؟ پاسخ به این سئوال را مردم بهتر از ما اهالی رسانه و نظریه پردازان سیاسی می دانند. چرا باید اول اسفند ماه را به خیابان بیاییم؟ بهتر است پاسخ به این پرسش را از خود مردم جویا شویم. آنها که گمنامند و شجاع و وطن پرست. آنها که سبز اندیشند و سرزمین من در پرتو اندیشه های سبزآنان به بهاری که در راه است دلبسته.
اول اسفند به خیابان می روم چون من هم از نشسته زیستن در ذلت خسته شدم!
چرا باید اول اسفند ماه را به خیابان بیاییم؟ پوریا در وبلاگش می نویسد: " یکشنبه میرم خیابان؛ زیرا که من هم از نشسته زیستن در ذلت خسته شدم. " اشاره پوریا به آخرین نوشته شهید " محمد مختاری " است. جوانی که در راهپیمایی روز 25 بهمن ماه توسط عمال کودتا به قتل رسید و جنازه اش چون " صانع ژاله " توسط قاتلانش مصادره شد.
اول اسفند به خیابان می روم چون فرهیختگان سرزمینم به گروگان گرفته اند!
چرا باید اول اسفند ماه به خیابان بیاییم ؟ نویسنده ای گمنام در وبلاگش پاسخ به این پرسش را اینگونه بیان می کند: " ماه هاست که فرهیختگان، استادان و دانشمندان کشور به گروگان گرفته شده اند، دانشجویان از حق تحصیل محروم شده و جوانان رشید میهن به خون خفته اند، اما مزدوران و اوباش، آسایش و کرامت انسانی مردم را با چراغ سبز مسئولان نالایق برهم میزنند تا به خیال خود، ندای حق طلبی و آزادی خواهی مردم را خاموش کنند، آنانی که حتی از جنازه ها وحشت دارند، به روی شهروندان بی دفاع چماق و قمه میکشند و آنها را در بیدادگاه ها به محاربه متهم میکنند، تحت عنوان اعتراض به هتک حرمت، شکنجه و کشتار شهروندان را توجیه میکنند . اما این اعمال هیچ تاثیری ندارد جز اینکه عزم ملت را در پیمودن مسیر حق طلبانه خود راسخ تر کند. " نویسنده این جملات ترجیح می دهد در گمنامی نوشته هایش مرور شود. حق هم دارد. جو پلیسی و خفقان مطلق حاکم اجازه زیستن با فکر و اندیشه خارق عرف حکومت را به هیچ احدی نمی دهد و زیستن در گمنامی را به من و تو تحمیل می کند.
اول اسفند به خیابان می روم چون باید بهای آزادی را پرداخت!
چرا باید اول اسفند ماه به خیابان بیاییم؟ شهرام درباره اول اسفند می گوید: " از امام حسین شروع میشود. یعنی اینکه اگر آزادی می خواهی، باید بهایش را پرداخت کنی. باید به این درک برسی که زندگی کردن زیر بار ستم، زیر دست این تفکر دیکتاتوری، ارزشی ندارد. این را با چشمهایم در 25 بهمن دیدیم.
اول اسفند به خیابان می روم برای حفظ ارزشها و پاکیها و راستی ها!
چرا باید اول اسفند ماه به خیابان بیاییم؟ دکتر مهدی خزعلی در پاسخ به این پرسش در وب سایتش با یادآوری خاطره ای از برادر شهیدش می نویسد: " این آخرین وصیت برادر شهیدم حسین خزعلی بود :" نامردی است میدان را خالی کنیم!" و ساعتی بعد مردانه به رفیق اعلی پیوست!" او با کنایه از این جمله برادرش در ادامه می نویسد: " حسین جان؛ ما میدان را خالی نکرده و نخواهیم کرد، تا آخرین قطره خون برای حفظ ارزشها و پاکی ها و راستی ها ایستاده ایم، ما تا آخر با ظلم و ستم و استبداد، شب و سیاهی و تباهی، دروغ و فریب و تزویر و ریا می ستیزیم! "
اول اسفند به خیابان می روم برای میرحسین عزیزی که تا پای جان بر عهد خود ایستاده است!
چرا باید اول اسفندماه به خیابان بیاییم؟ فرشاد در پاسخ به این پرسش می نویسد: " مگر فریاد نمیزدیم که اگر تار مویی از میرحسین کم شود کابوسی برایشان تدارک میبینیم که جهنّم را آرزو کنند؟ مگر در هر تجمع و هر شب شعار، یا حسین‌هایمان را با پسوند میر حسین تقدیم این بزرگمرد نمی‌کردیم؟ اینک آن هنگامه است، اینک آن هنگام است که حاکمیت شکست خورده از خواباندن فریاد اعتراض و هراسان از زنده یافتن آن چیزی که ماه‌ها در شوق کشتنش زندگی میکرد طمع حصر میرحسین و خانم رهنورد و شیخ شجاع مان را کرده، دل در این گمان باطل بسته که با حصر و بند و قطع ارتباط، جنبش را به یکی از دو مسیر مرگ تدریجی، یا براندازی خشن بکشانند تا در پناه آن مشروعیت در حال از دست دادن خود را برای برخورد هر چه شدید تر در میان نیروهای حامی کسب کنند.
میرحسین اینک اسیر است، اینک در چارچوب یک خانه اسیر است، در بند کسانی است که منتظر لحظه‌ای هستند تا همه کینه ماه‌های اخیر را بستانند. و اینک هنگامه عمل ماست، هنگامه این است که به دولت کودتایی نشان دهیم که جنبش تنها در میرحسین خلاصه نمی‌شود، اگرچه ایشان رهبر آن است. که جنبش از خیلی مردان و زنانی تشکیل شده که به هنگامه عمل خود میتوانند میرحسینی باشند که همه کودتا را به چالش بکشند. که من دانشجو، من کاسب، من کارمند، من خسته از ظلم و جور این نامردمان، من مذهبی دلشکسته از جفای به اعتقاد، من ایرانی دل آزرده از مشاهده سقوط روز به روز وطنم باید عمل کنم، اینک آن هنگام است. وعده ما یکم اسفند، در تمامی میادین شهر‌های کشورم.
Things you can do from here:
- Subscribe to Iran Green Voice Feed - Persian using Google Reader
- Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر