شرم الشیخ !!
عبدالعلی بازرگان :سال ها بود که هر وقت نام این شهر ساحلی مصردر دهانه خلیج عقبه را که شانزده سالی در اشغال دولت غاصب اسرائیل بود از اخبار سیاسی می شنیدم، از خود سئوال می کردم؛ شرم الشیح یعنی چه!؟ ازبی شرمی شیخی شهادت می دهد یا از ضرورت شرم برای شیوخ!؟ البته اعراب کلمه "حیاء" را که معادل "شرم"در زبان فارسی است به کار می برند وکلمه شرم در زبان عربی به خلیج، یا قسمت گود دریا گفته می شود.
اما ترکیب این دوکلمه فارسی و عربی همیشه مرا به فکر می انداخت، تا این که با شنیدن خطبه های نماز جمعه وحدت آفرین!! این هفته تهران و برخی شهرها دیدم چه ترکیب مناسبی بین کلمات دو زبان انجام شده است!
انتظار مردم ازفقیهانی که سال ها درس اخلاق خوانده و دیگران را به خویشتن داری و تقوای الهی اندرز داده اند، به مراتب بیش از کسانی است که هرگز ادعای ارتباط با عوالم غیب و نمایندگی ولایت و فقاهت نکرده اند.
کسانی که عمری فقه و اصول خوانده و با مبانی قضای اسلامی آشنا شده اند باید بهتر بدانند وارد کردن اتهاماتی از قبیل : مرتد، مفسد قی الارض، منافق، محارب، جاسوس بیگانه و ... به کسانی که مطالباتی جز در چارچوب شرع و قانون اساسی ندارند چه عوارض عاقبت سوزی در آخرت خواهد داشت.
به کار بردن عناوین زشتی همچون : بزغاله، گوساله، دلقک، الکی، رقاص، اراذل و اوباش توسط کسانی که خود را در مقام مرجع و مفتی دینی قرار داده اند و نهی بسیار شدید سوره اخلاقی "حجرات" را از به کاربردن چنین القابی شنیده اند: (.... و لاتنابزوابالالقاب بئس الاسم الفسوق بعدالایمان) بسیار حیرت آور است.
نام "احمد" را که " رحمه للعالمین" وموصوف به وصف الهی "انک لعلی خلق عظیم"( تو براخلاق عظیمی تکیه داری) بود نباید با "غلیظ القلب" بودن خود و رد کردن تلاش های مشفقان برای وحدت و آشتی ملی لکه دارکرد. و نام"جنتی" را با تقاضای اشد مجازات برای خادمین راستین ملت و تقاضای تعجیل دراعدام آنها نباید نزد خالق و خلقش "جهنمی"نمود!
معنای "علم الهدی" پرچم هدایت است، شما که مخالفینتان را بزغاله و گوساله و ابن ملجم می خوانید، از کدام آبشخور هدایتی تبعیت می کنید؟ از کدام سنت و سیره ای از رسول(ص) و خاندانش(ع) چنین آموزه هائی را فراگرفته اید؟ حداقل از امامی که درآستان شهرش چنین خطبه های تفرقه افکنی ایراد می کنید شرم کنید. او که نامش "رضا" بود، در حیاتش از دشنام دهندگان راضی نبود
نام "ایمانی" در شهری که شهره به شعر و ادب است، انتظار"مومن"و مودب بودن بیشتری می طلبد. لازمه ایمان، در حریم "امن" بودن دیگران از دست و زبان مومن است. در کدام متن ایمانی به کاربردن القاب: رقاص، دلقک، الکلی و..را در خطبه نماز جمعه از علائم ایمان شمرده اند؟
شگفت این که خطیبان جمعه ای که مردم را به برادر کشی و جنگ داخلی تشویق می کنند همگی در لفظ نام های نیکوئی دارند. اما در روزگاری که به تعبیر امام علی(ع) اسلام پوستین وارونه پوشیده می شود، اسامی نیز از مسمی ها تهی می گردند.
شایسته است از همان امامی که ولایتش را دستاویزتولیت های تمامیت طلبانه خویش قرار داده اند چند فرازی در باره حیاء( همان شرم الشیخ) نقل کنیم:
هرکه خطایش افزون ترشود، شرم و آزرمش کمتر شود و هر که شرمش کمتر گردد،پارسائیش کمترشود و هرکه پارسائی اش کمتر گردد، قلبش بمیرد و هرکه قلبش بمیرد به دوزخ داخل گردد، و هرکس به عیب های مردم بنگرد و آنها را ناخوش دارد ولی خود مرتکب آنها گردد بی تردید احمق است(حکمت ۳۴۱نهج البلاغه)
از جمله ضوابطی که امام علی(ع) درمنشور حکومتی خود ( معروف به عهدنامه مالک اشتر) دربیان ضوابط ضروری برای گزینش کارگزاران حکومتی ذکر کرده اند، یکی هم داشتن شرم و حیاء و تجربه است، چه نیکو آن فرزانه مرد حکیم می دانست کارگزاران حکومت اگر شرم و حیاء نداشته باشند کشور را به هلاکت می برند:
--
خشمت را سرکوب کن
*دهه فجر امسال سبز تر از هميشه*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر