سید عطاالله مهاجرانی
معاون اول رییس جمهور در خراسان رضوی به شجریان دشنام داده است و صدای او را صدایی از حلقوم بیگانه خوانده است. چه می توان گفت؟
شجریان آبرو و اعتبار و پرچم موسیقی ملی ماست. همان گونه که سینماگران هوشمند و موقع شناس به میدان آمدند و مدیر خانه سینما را در میانه میدان بانگ و علالای ناسزاگویان تنها نگذاشتند به گمانم وقت ان است که موسیقیدانان ما همگی از هویت و حیثیت خویش دفاع کنند.
به روشنی روز است که شجریان تبدیل به شناسنامه هنری و فرهنگی ملت ایران شده است. صدای او صدای ملت ماست. صدای حافظ و مولوی و خیام و سعدی و فروغی بسطامی و اخوان ثالث و فریدون مشیری... معاون اول از استاد کریم خانی خواسته است که به جای ربنای شجریان ایشان ربنای دیگری بخوانند. ربنای رضوی.
همه ما برای استاد کریم خانی ارزش و اعتبار قائلیم. ایشان یکی از مداحان خوب کشور ماهستند. بهترین کارشان هم همان قطعه ای است که برای امام رضا و زائران حرم رضوی خوانده اند: ای حرمت ملجا درماندگان...اما خود ایشان بهتر از هر کسی می دانند که شجریان در کدام پایه و مایه از هنر قرار دارد. خود ایشان بهتر از همه می دانند که اذان موذن زاده اردبیلی یک اتفاق در تاریخ موسیقی مذهبی ماست...
بر معاون اول رییس جمهور نمی توان خرده گرفت.بر او حرجی نیست. همین است که هست. گمان می کند که می توان با دستور ربنا خواند. با دستور اذان خواند.!
اما شجریان داود زمانه ماست. این دولت و رییس جمهور و معاون اولش مثل غبار گم می شوند، اما صدای شجریان می ماند. صدایی که جزو دارایی فرهنگی و هنری ملت ایران محسوب می شود. صدایی که در جهان موسیقی، کشور ما را با آن صدا می شناسند. حتی آنانی که زبان فارسی نمی دانند با صدای شجریان سرمست می شوند
صدای شجریان صدای آشناست. بیگانگان آنانی هستند که با جهالت و ستم و قساوت در برابر ملت ایران ایستاده اند. بیگانگان آنای اند که در کارنامه شان غیر از دروغ و دغل و تزویر و ستم متاعی نیست
شجریان آوازه خوانی است که توانست با منش انسانی و فرزانگی خویش در منزلتی ملی و تاریخی قرار بگیرد.
--
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر