سید مصطفی تاجزاده یکی از هفت شاکی از کودتاگران انتخاباتی امروز در ملاقات کابینی با همسرش از کلیه خویشان، دوستان و عزیزانی که مرحمت و ملاطفت نموده تولد پنجاه و سه سالگیش را در شرایطی که او امکان میزبانی و پاسخگویی مراحم ایشان را نداشته، به انحای مختلف مهربانانه تبریک گفته اند، از صمیم قلب تشکر کرد و از همسرش خواست که به شکل مقتضی مراتب قدرشناسی او را به همه دوستان همیشه همراهش و یاوران سبز جوان، اعلام دارد
به گزارش تحول سبز، وی هم چنین پس از اطلاع از توقیف مجله چلچراغ که درطول زمان انتشارش در نوع خود مایه امید و سرزندگی جوانان ایرانی بوده است، به شدت ابراز تأثر کرد و گفت: واقعا متأسفم که در کشور مدعی آزادی و دموکراسی ما در مجامع بین المللی، نه فقط روزنامه های اصلاح طلب و ارگان احزاب سیاسی، بلکه هر نشریه متعلق به مخالفان توقیف می شوند و حتی مجله ای چون چلچراغ تحمل نمی شود و این به معنای مسدود کردن همه راه ها و بسیار تأمل برانگیز است! وی در عین حال این گونه اقدامات را در جلوگیری از رشد و ترویج اندیشه اصلاح طلبی عقیم دانست و گفت بی شک چلچراغ خاموش نمی ماند و چلچراغی ها راه های دیگری برای حضور در میان جوانان هواخواهشان، تدبیر خواهند کرد که در اندیشه دیکتاتورها نمی گنجد.
مشاور رئیس جمهور سابقمان در این دیدار کوتاه غیرحضوری هم چنین در واکنش به اظهارات اخیر دادستان کل کشور که منکر هرگونه آزار و شکنجه و هتاکی در زندان ها شده بود، گفت:
من توجه مردم را به درخواست تحقیق و تفحص زندانیان بند دوالف از مجلس شورای اسلامی جلب می کنم که به منظور روشن شدن همه آن چه در زندان برما گذشت، انجام شد و نیز شکایتی که خودم از قرارگاه ثارالله سپاه به دلیل ضرب و شتم و فحاشی و تهدید و روش های غیرقانونی در بازجویی ها دارم و امیدوارم قوه قضائیه حتی اگر قصد رسیدگی ندارد، با مخالفت ملاقات وکیل با من، مانع انجام مراحل رسمی این شکایت نشود. روز چهل و ششم بازداشتم که هیأتی از طرف آقای شاهرودی رئیس قوه قضائیه وقت و آن هم براثر فشارهای بیرونی بر این قوه برای پاسخ گویی به منظور سرکشی به وضعیت ما به زندان آمد، موارد فحاشی و ضرب و شتم و غیره را گزارش دادم.
هم چنین روز شصتم هم در دیداری که آقای بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس باز هم براثر فشار خانواده ام برای پاسخ گویی در مورد وضعیت من در اتاق آقای مرتضوی صورت گرفت، برخلاف میل دادستان وقت و در حضور او گزارش دادم که سه جلسه مورد ضرب و شتم و توهین و فحاشی قرار گرفته ام. و نیز با توجه به این که اطلاع دارم علاوه بر من آقایان صفایی فراهانی، سلیمانی، عرب سرخی، زیدآبادی، سحرخیز، حمزه کرمی، عبدالله مؤمنی، مهدی محمودیان و دیگر عزیزان مورد شکنجه و آزار واقع شده اند، متعجبانه می خواهم بدانم آقای اژه ای برچه مبنایی همه این موارد را تکذیب کرده است و اساساً مصادیق شکنجه از نظر ایشان چه هست؟
البته مسئولیت آقای اژه ای «دادستانی» است در حالی که خود «متهم» است زیرا اولاً آقای مرتضوی را که متهم ردیف اول جنایت کهریزک و شهادت دست کم ۴ نفر از جوانان پاک این مرزوبوم است و هم چنین متهم ردیف اول پرونده دکتر زهرا کاظمی است، برای معاونت خود انتخاب کرده است و ثانیا او خود پس از انتخابات و در زمام وقوع اقدامات غیرقانونی در زندان ها، مدتی وزیر اطلاعات بوده و بسیاری از شکنجه ها در زمان وزارت ایشان رخ داده است.
و اینک باید معلوم شود که کدام شکنجه ها در بند ۲۰۹ که در اختیار وزارت اطلاعات است، در زمان وزارت آقای اژه ای و کدام شکنجه ها در زمان مسئولیت آقای احمدی نژاد و سرپرستی اش بر این وزارت خانه انجام شده است؟
ضمنا در روزنامه ها خواندم که آقای اژه ای صدور بیانیه مهندس موسوی را به مناسبت ۱۶ آذر، که هیچ روزنامه ای هم جرأت منتشر کردن آن را نداشته و متأسفانه از مفاد آن بی اطلاعم، جرم خوانده است! با این ادعاها آقایان مافی الضمیر خود را همراه با ترسی عمیق آشکار می کنند و نشان می دهند که اساساً افسانه انقلاب مخملی و انتخابات مسئله نیست بلکه مسئله اصلی تصمیم جناح حاکم برای سرکوب هرگونه نظر مخالف و هرگونه اعتراض و انتقاد و در نتیجه استقرار تک صدایی در جامعه است.
آقای اژه ای به جای مجرم خواندن فرزندان صادق امام و دلسوزان واقعی کشور باید هرچه سریع تر توضیح دهد که چرا به شکایت ۷ نفر از قربانیان بگیر و ببندهای فله ای رسیدگی نمی شود و بهتر است ایشان برای رعایت ظاهر هم که شده هرچه زودتر اقدام به تشکیل دادگاه رسیدگی به شکایت ما بنماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر