دولت، سرمنشا مشکلات کارگری
ندای سبز آزادی: کارگران ایرانی با کار در کشوری در حال توسعه چون ایران ، هر روز در حال فروش سلامتی خود برای بدست آوردن نان شب هستند، برخلاف کشورهای اروپایی که دستگاه مسوولیت کارهای سخت کارگران را به‌عهده گرفته است اما کارگران ایرانی در مقایسه با کارگران اروپایی از کمترین حقوق انسانی خود نیز برخوردار نیستند.
کارگر ایرانی در شرایط بسیار سخت و طاقت‌فرسایی کار می‌کند. کارگران ساختمان بدون بیمه، بدون وسایل و تجهیزات ایمنی، بدون غذا و بدون هزینه رفت‌وآمد در گرمای تابستان و سرمای زمستان مجبورند تن به هر شرایطی برای کار کردن بدهند. کارگران صنعتی در کارخانه‌ها معمولن 12 ساعت به طور مداوم با کمترین حقوق در شیفت‌های مختلف مشغول کار هستند.
وضعیت کارگاه‌های خصوصی هم چندان چنگی به دل نمی‌زند. این کارگاه‌ها معمولن در جایی نمور، تاریک، کوچک و بدون امکانات بهداشتی برای کار کارگران درست شده است.
از سویی در بسیاری از کارگاه‌های خصوصی زیر ده نفر چون مشمول قانون کار نمی‌شوند کارفرماها آنان را مجبور به تن دادن به هر نوع قراردادی با هر میزان حقوق و بدون هیچ مزایایی می‌کنند.
در چنین کارگاه‌هایی، از کارگران تعهدنامه‌هایی گرفته می‌شود که طبق آن حق مطالبه هیچ‌گونه حقوقی در صورت بروز حادثه را ندارند. همچنین کارفرما می‌تواند هر زمان که لازم دانست آنها را اخراج کند.
از سویی هر روز خبر اعتصاب و اعتراض کارگران نسبت به زیرپاگذاشتن حقوق‌شان در شهرهای مختلف شنیده می‌شود.
کارگران شیراز نسبت به عدم دریافت حقوق به مدت 20 ماه اعتراض کردند. کارگران پالایشگاه آبادان ماه‌هاست که حقوق نگرفته‌اند. ایران خودرو به دلیل فشار کاری زیاد به کارگران در حادثه‌ای چند کشته داد. کارگران بندرامام به دلیل عدم انعقاد قرارداد مستقیم اعتصاب کرده‌اند. اعتراض کارگران عسلویه نسبت به نبود غذای کافی، اعتراض کارگران پتروشیمی شیراز در مورد روا داشتن تبعیض و بی‌عدالتی نسبت به آنان تنها نمونه‌های اندکی از حوادث رخ‌داده در چند هفته گذشته در فضای کارگری ایران بوده است.
اکنون کارگران ایران از مشکلات عمده‌ای رنج می‌برند، فقدان درآمد یا ناکافی بودن آن، نداشتن بیمه حتی در مورد مشاغل سخت، اجحاف نسبت به وضعیت آنان و موارد بسیاری که سبب ایجاد مشکلات بسیار برای آنها می‌شود.
شمار زيادی از کارگران در ايران در کنار گرانی و تورم روزافزون و همچنين نگرانی از بيکار شدن، با مشکلی به نام پرداخت نشدن حقوق و مزايای خود نيز مواجهند.
اين مشکل در ساليان اخير، به ويژه به دليل واردات گسترده کالاهای خارجی، موجب بروز مشکلات اقتصادی برای بخش صنعت ايران شده است.از سویی به دلیل رکود اقتصادی که اکنون در ایران وجود دارد و نتیجه بدهی‌های فراوان دولت نه تنها به بخش خصوصی‌بلکه به بخش‌های دولتی و عمومی نیز هست آنها نیز از ایجاد وضعیت مناسب شغلی و حقوقی برای کارگران خود ناتوان هستند و در واقع دولت به عنوان سر منشا همه این مشکلات سبب عدم پرداخت چند ماهه حقوق کارگران، اخراج آنها از محیط کار، بیمه نشدن و بسیاری مشکلات دیگر برای آنهاست که زندگی‌شان را در سراشیبی سقوط قرار می‌دهد. همچنین به‌علت وضعیت تورم، بهخصوص در سال گذشته افزایش حقوقها بسیار پایین بود و این وضعیت معیشتی کارگران را روز بهروز بدتر می‌کند. مسئلهی بزرگی که امروزه برای بسیاری از کارگران مطرح است و زندگی روزمرهی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، پرداخت نکردن حقوقها است.
به اعتقاد کارشناسان شاید مهمترین مشکل کارگران، عدم پرداخت حقوق شان باشد که خود سرمنشا دیگر مشکلات آنهاست. هرچند اغلب کارگران نیز از کمترین میزان حقوق یعنی 303 هزار تومان برخوردارند و گزارش‌ها از حقوق ۶۰ هزار تومانی در ماه برای کارگران در بعضی شهرستان‌های ایران خبر می‌دهد. با آنکه طبق قانون کار حداقل دستمزد حدود 303 هزار تومان تعیین شده است اما بازهم شامل کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر نمیشود. موارد بسیار زیادی را می‌شود، بهخصوص در شهرستان‌های کوچکتر مثال زد که کسانی با ۶۰، ۷۰ و ۸۰ هزارتومان حقوق در ماه کار می‌کنند.
--
سبز مي مانيم، تا هميشه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر