بر اساس آمار رسمی در کشور ما سه و نيم ميليون دانشجو وجود دارد. آيا فضای عمومی دانشگاه‌ها و غالب دانشجويان موافق رژيم‌اند؟ پس حوادثی نظير کوی دانشگاه و ستاره‌دار شدن و کميته‌های انضباطی و بازداشت دانشجويان به چه دليل است؟
• فقط در تهران ۵ ميليون ديش ماهواره وجود دارد که با احتساب دو نفر بيننده به ازای هر ديش، در تهران ده ميليون بيننده ماهواره وجود دارد. آيا عموم بينندگان ماهواره موافق رژيم‌اند؟ پس ارسال پارازيت‌ها به چه دليل است؟
• در کشور ما سی و هفت ميليون کاربر اينترنت وجود دارد. آيا فضای عمومی اينترنت موافق رژيم است؟ پس فيلترينگ برای چيست؟
• چهل و پنج ميليون ايرانی موبايل دارند. فضای غالب اس ام اس‌ها، بلوتوث‌ها و دوربين‌های موبايل با کدام طرف است؟ پس قطع اس ام اس‌ها در مواقع حساس برای چيست؟
چرا بايد بدانيم که بيشماريم؟
• چون رژيم با ابزارهای جنگ رسانه‌ای که در اختيار دارد سعی می‌کند تا صدای اکثريت شنيده نشود و اقليتی ۲۰ تا ۳۰ هزار نفری [در صدی؟] را اکثريت معرفی کند. در چنين شرايطی هستند کسانی که تحت تاثير فضای جنگ روانی رژيم، باور می‌کنند که در اقليت‌اند.
--
سبز مي مانيم، تا هميشه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر