سلام،
شنبه 26 دی ماه 1388، 16 ژانویه 2010 میلادی
در مورد هشت موضوع صحبت می کنیم.
پیوستن به مادران داغدار
موضوع اول مربوط است به تجمع هفتگی مادران داغدار که بچه ها پیشنهاد کرده اند که امشب هر کس می تواند به این تجمع بپیوندد، لازم به ذکر است که هفته ی پیش این مادران دستگیر شدند و باید گفت که پایمردی این مادران تحسین برانگیز است. هر نوع کمکی به مادران داغدار، البته با رعایت مسایل امنیتی، کمک به پیشبرد جنبش است چرا که این مادران نمادهای بزرگ جنبش هستند.
بزرگداشت شهدای جنبش
برخی از بچه ها روزهای پنجشنبه که برای فاتحه خوانی برای اهل قبور به بهشت زهرا مراجعه می کنند به قطعه ی 257 که قطعه ی شهدای جنبش است نیز می روند و عکس ها و فیلم هایی نیز تهیه می کنند که کار خوبی است. باید یادمان باشد که فرستادن عکس و فیلم از هر حرکتی که انجام می دهیم بخشی از کار جنبش ماست و بزرگداشت شهدای جنبش حرکت و عظمت جنبش است.
کارگران و جنبش سبز
شورای امنیت استان تهران جلسه ی فوق العاده ای را در مورد مسایل کارخانه ها برگزار کرد که بخش بزرگی از آنها در تهران هستند. این کارخانه ها در معرض تعطیلی قرار دارند و با مشکلاتی همچون حقوق های معوقه ی کارگران و اعتصاب های کارگری مواجه شده اند که البته تنها مختص به تهران هم نیست و کارخانه ها در سراسر کشور به دلیل سیاست های غلط با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند. جنبش سبز می تواند به کارگران این اطمینان را بدهد که برای رسیدن به حقوق خود همچون دریافت دستمزدها، تشکیل سندیکا و یا خواست های دیگر، تنها چاره ی کار پیروزی جنبش سبز است و با پیروزی این جنبش کارگران نیز می توانند به خواست هایشان برسند.
"خالی بندی" های احمدی مقدم
نکته ی دیگر، صحبت های آقای احمدی مقدم فرمانده ی نیروی انتظامی است که در کمال خالی بندی گفته است که ما می توانیم تمام اس ام اس ها و ایمیل ها را کنترل کنیم. در مورد اس ام اس ها باید گفت که چون مخابرات در دست سپاه است آنها این امکان را دارند که اس ام اس ها را کنترل کنند و بچه ها هیچگاه از اس ام اس برای فرستادن پیام های محرمانه و رد و بدل کردن اخبار جنبش استفاده نکرده اند و اصولا نباید هم این کار را بکنند. اما وقتی که اس ام اس میلیونی رد و بدل می شود، مانند 2 میلیون اس ام اسی که در برنامه ی 90 ارسال شد و یا به طور مثال اس ام اس های حاوی جک بر علیه کودتاچیان که گاهی تعدادشان به 200 هزار یا 300 هزار می رسد، دیگر امکان برخورد برای کودتاچیان باقی نمی گذارد. با این حال یادمان هست که تلفن های دستی، زمینی و اس ام اس ها برای رد و بدل کردن اخبار مهم جنبش وسیله ی مناسبی نیستند و نمی بایست برای این منظور مورد استفاده قرار گیرند.
اما در مورد ایمیل باید گفت که آقای احمدی مقدم کاملا خالی بندی کرده و قصد ایجاد رعب و وحشت داشته است. اصولا این روش حکومت های کودتاچی و نظامی است که حدود 5 درصد زور و نیرو دارند و سعی می کنند که 95 درصد باقی را با ترساندن مردم جبران کنند. کودتاچیان امکان باز کردن و خواندن ایمیل ها را ندارند به ویژه اگر از جی میل استفاده شده باشد که توصیه من نیز این است که ایمیل های خود را به جی میل انتقال داده و آن را امن کرده و به https تبدیل کنید که امکان باز کردنش برای حکومت وجود ندارد. به هر حال آقایان صحبت های تهدید آمیزی زیادی را مطرح می کنند، به ویژه که این روزها نسبت به حرکت مردم در روز 22 بهمن نیز بسیار وحشت زده هستند.
حمایت جوانان چین از جنبش سبز
جوانان چینی در تویتر (Twitter) شعاری را مطرح کرده اند با عنوان China for Iran (چین برای ایران)، وشعار اصلی شان "امروز تهران، فردا پکن" است که بسیار از جوانان ایران و جنبش سبز ایران جانبداری می کنند و باید گفت که این مختص جوانان چینی هم نیست و بسیاری از جوانان در سراسر دنیا موج حمایت شان از جنبش سبز ایران و جوانان شجاع ایرانی دیده می شود. در هر صورت تحریم کالاهای چینی و بر علیه حکومت چین شعار سردادن تنها تضعیف کودتاچیان در ایران نیست، بلکه می تواند به عنوان روشی برای کمک به آزادی خواهان چینی نیز به شمار رود.
22 بهمن؛ پاسخ به برخوردهای دوگانه
نکته ی بعدی راجع به دو تحلیلی است که بچه ها در مورد مناظره های تلویزیونی و همچنین تهدید هایی که این روزها از سوی کودتاچیان مطرح می شود برای من فرستاده اند.
تحلیل اول با اشاره به ترورها و صحبت های آقای بادامچیان که گفته است که حتی سران جنبش هم از خطر ترور در امان نیستند، این پرسش را مطرح ساخته بود که آیا ممکن است که با ادامه ی این روند و تقصیر را به گردن آمریکا و اسرائیل انداختن حتی راهپیمایی 22 بهمن را نیز لغو کرده و یا آن را به محلی همچون مصلای تهران محدود کنند؟ به نظر من که این امر بعید است، چرا که اگر این کار را بکنند خود یک عقب نشینی آشکار است و جنبش می تواند کاملا پیروزی خود را اعلام کند که آقایان حتی از برگزاری راهپیمایی که سی سال بوده انجام می شده است نیز ناتوان مانده اند.
تحلیل دوم نیز این پرسش را مطرح کرده است که آیا برگزاری مناظره های تلویزیونی و به نوعی بازنشان دادن فضای سیاسی و از سوی دیگر تهدیدها و محارب خواندن های مردم نوعی سیاست هویج و چماق نبوده و آیا کودتاچیان سعی ندارند به این شکل در میان صف جنبش اختلاف بیاندازند؟ باز هم باید بگویم که خیر. حکومت پیش از این اعلام می کرد که اینها جز عده ای محارب و چند تن از سران جنبش بیش نیستند اما حال کارش به جایی رسیده که مجبور شده است که به جنبش سبز تریبون برای صحبت بدهد که این خود یک عقب نشینی آشکار است.
دوم این که دانشجویان ضمن این که در اعتصاب به سر می برند می توانند اعلام کنند که ما نیز خواهان برگزاری مناظره هستیم و ما نیز می خواهیم مناظره هایی را با دعوت از کودتاچیان و هواداران و فعالان جنبش سبز در داخل و خارج کشور ترتیب دهیم و چون تلویزیون هم نداریم در این راه می خواهیم از امکانات اینترنت و اسکایپ برای مناظره ها استفاده کنیم. به این ترتیب اگر حکومت با مناظره ها مخالفت کند مشتش در مقابل دانشجویان و مردم باز خواهد شد. ضمن این که پاسخ تمام این برخوردهای دوگانه و یا به قولی پیچیده عمل کردن های کودتاچیان در صورت حضور میلیونی هوادران جنبش سبز در روز 22 بهمن و عزل کودتاچیان در این روز داده خواهد شد و این همان چیزی که کودتاچیان بسیار از آن وحشت دارند.
ضمنا فعالان جبنش سبز اعلام کرده اند که از روز 16 بهمن که اربعین حسینی و اربعین شهدای عاشورای جنبش نیز هست قصد دارند که با اعلام هفته ی مقاوت مدنی دست به انجام آکسیون های مختلف همچون الله اکبرهای شبانه یا تظاهرات پراکنده بزنند و از چند روز پیش تر به استقبال 22 بهمن بروند.
راهپیمایی در شهرهای کوچک یا تهران؟
دوستی از یکی از شهرهای استان فارس این پرسش را مطرح کرده است که آیا بهتر نیست ما در روز 22 بهمن به تهران رفته و در راهپیمایی تهران شرکت کنیم؟ پاسخ این است که اگر امکان برگزاری راهپیمایی در شهر خودتان وجود داشته و امکان بسیج مردم و ایجاد راهپیمایی را دارید چه بهتر که در همانجا دست به این کار بزنید، چرا که به این صورت نیروی کودتاچیان نیز پخش شده و امکان سرکوب از آنان گرفته می شود، ضمن این که کودتاچیان باید بدانند که مردم در تمام شهرها ایستادگی می کنند. اما اگر فکر می کنید که انجام این کار در شهر خودتان با خطر مواجه خواهد شد، رفتن به تهران و کمک به بچه ها کار خوبی است.
مبارزه ی بی خشونت: سریع ترین راه
یکی دیگر از مسایلی که در پرسش ها مطرح می شود این است که آیا با دست زدن به مقاومت مدنی زمان زیادی برای سرنگونی حکومت صرف خواهد شد؟ باید گفت که خیر و اتفاقا تجربه ی بشری نشان داده است که مبارزه های بی خشونت بسیار زودتر و برق آساتر از روش های خشونت آمیز به نتیجه رسیده اند و شاهد بوده ایم که گاهی جنبش های خشونت آمیز و جنگ آلود سال ها به طول انجامیده اند.
تا فردا شاد، پیروز و سرافراز باشید.
به امید پیروزی ایران و ایرانی V
--
خشمت را سرکوب کن
*دهه فجر امسال سبز تر از هميشه*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر