حاشیه‌ای بر حضور سبزها در ورزشگاه‌ها و اعلام همبستگی بازیکنان و تماشاچیان با جنبش سبز
حرکات قابل تقدیر در ورزشگاه‌ها
در چهار هفته‌ای که از آغاز لیگ فوتبال کشور گذشته است، تلاش‌های شجاعانه و خلاقانه‌ای از سوی فعالان سبز برای استفاده از فضای استادیوم‌ها صورت گرفته که جا دارد با ذکر چند نمونه از این حرکت‌ها، از آنها تقدیر کنیم.
یکی از سبزهای حاضر در بازی دیروز پرسپولیس- صبا، دیشب فیلمی از شعارهای «یاحسین، میرحسین» تماشاچیان در راهروها را برای ما ارسال کرده است که از لینک‌های زیر می‌توانید دانلود کنید:
با فرمت MP4 (حدود 8.15 مگابایت)
با فرمت 3GP (حدود 850 کیلوبایت)
پیش از این هم فیلم مشابهی در خصوص حاشیه‌های سبز بازی استقلال و فولاد به دستمان رسیده بود.
واقعیت این است که ما هیچ‌گاه مبلغ حضور در استادیوم نبوده‌ایم، اما حرکت کسانی که در این چند هفته تلاش شجاعانه‌ای به خرج دادند تا نشان دهند که فضای ورزشگاه‌ها نیز برای دولت کودتا امن نیست، تلاش قابل تقدیری است.
علاوه بر بازی پرسپولیس و مس در کرمان که حاشیه‌های سبز متعددی داشت و در اینجا گزارشش را منتشر کردیم، بازی استقلال و فولاد در هفته گذشته، بازی شاهین پارس جنوبی و ملوان انزلی و بازی دیروز پرسپولیس و صبا نیز با اتفاقات سبزی همراه بود؛ از جمله اینکه دو بازیکن شاهین پارس جنوبی با دستبند سبز به میدان رفتند و در دو بازی دیگر نیز بارها از میان تماشاچیان فریادهای «یا حسین میرحسین» بلند شده است.
اینها همه در حالی است که طبق گزارش‌های متعدد، در ورزشگاه‌ها و به ویژه ورزشگاه آزادی، در هفته‌های اخیر مأموران لباس شخصی در میان تماشگران حضور بسیار پررنگی داشته‌اند و گزارش شده که اجازه هیچ تحرکی را نمی‌دادند.
به علاوه، گزارش‌ها نشان می‌دهد که ماموران به شکل علنی و آشکار تلاش می‌کردند از حضور افراد دارای لباس و نمادهای سبز به ورزشگاه‌ها جلوگیری کنند. با این حال در خصوص یکی از بازی‌ها، حضور سبزها به قدری پررنگ بود که در زمان پخش زنده، صداوسیما جبور شد تصاویر مربوط به تماشاچیان را در تلویزیون به کلی سیاه و سفید کند تا هیچ رنگی در آن مشخص نباشد!
مجموعه این اتفاقات نشان می‌دهد که دولت کودتا قدرت حذف ما سبزها را ندارد و امروز به یک بهانه و فردا به یک بهانه دیگر، حضور خود را به رخ آنها می‌کشیم. با این حال در میزان کارآمدی برخی شیوه‌های اعتراضی تردید هست و لااقل نباید در میزان تاثیرگذاری آنها اغراق کرد. یکی از وبلاگ‌هایی که در زمینه شعارنویسی فعال است، شعار قابل تاملی را مطرح می‌کند: ما با دیوارنویسی به دنبال سرنگونی حکومت نیستیم، برای دل خودمان می‌نویسیم که سکوت نکرده باشیم، که امیدوار باشیم و دیگران رو هم امیدوار کنیم.
در مورد رفتن به استادیوم یا هر طرح اعتراضی دیگر، ما به خودمان حق نمی‌دهیم که بگوییم خوب نیست. هر کسی هر کاری مفید و مثبتی می‌تواند، باید انجام دهد. اما کار خوب انجام دادن، با کنار گود نشستن و دستور دادن، و یا «جو دادن»، فرق می‌کند.
بارها شده که دوستانی برای ما ایمیل زده‌اند و شیوه‌های جدیدی را برای اعلام اعتراض به دولت کودتا پیشنهاد کرده‌اند و یا حتی طرحهایی را به شکل «موج‌آفرینی سبز» تهیه و برای «موج سبز آزادی» ارسال کرده‌اند تا اعلام کنیم. اولا شرمنده صدها دوست سبز هستیم که نتوانسته‌ایم و نمی‌توانیم به همه‌ی ایمیل‌ها پاسخ دهیم یا همه‌ی مطالب ارسالی را منتشر کنیم و یا همه طرحها و ایده‌ها را مطرح کنیم. ثانیا پاسخ ما به اکثر دوستان این بوده و هست که: منتظر ما نشوید، طرحهایتان را فعلا در حد و اندازه‌ی توان خود و دوستانتان تعریف کنید و برای اجرایش معطل کسی نشوید.
اما برای یک قدم جلوتر اگر «موج سبز آزادی» بخواهد سخنی با دوستان فعال در زمینه‌ای مختلف مرتبط با اهداف جنبش سبز داشته باشد، این است که سعی نکنید خود را یک چریک و مبارز ببینید، سعی کنید از تلاش خود برای حضور و ابراز آن لذت ببرید. این تلاش اجتماعی، زیباست؛ نه در آن ناامیدی مجاز است، نه امیدواری زودرس و نه ساده‌اندیشی. یادمان باشد که ما در یک نقطه‌ی تاریخ و در یک گوشه‌ی جهان ایستاده‌ایم. اگر همین حالا همین جا همان کاری را که از ما برمی‌آید انجام دهیم، پس از آن اتفاقات خوبی خواهد افتاد.
این دغدغه را رها کنید که آخرش چه خواهد شد. دنبال حرکت‌های میلیونی و ایده‌های کلان ملی هم نباشید. در حد محدود و به کارهای عملی فکر کنید. اتفاقات بزرگ با پیوند اتفاقات کوچک رخ می‌دهد، معمولا هم کسی نمی‌تواند برنامه‌ریزی‌های میلیونی کند و یکباره و به راحتی به ثمر بنشیند. پیگیری اهداف را هم نباید معطل همراهی همه با یک روش و یا فراگیر شدن یک روش کرد. اگر هر یک از ما کارمان را درست انجام دهیم، حتی اگر مشغول زندگی‌مان باشیم اما سبز بمانیم و همه‌جا از این سبز بودن بگوییم و دغدغه‌اش را داشته باشیم، بالاخره روزی ایران سبز خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر